استرس شغلی در پرستاران بخش اورژانس بیمارستان گلستان و امام خمینی در اهواز

زمینه و هدف: پرستاری یکی از حرفه­های پر استرس است و پرستاران با استرس های زیادی مواجه می باشند. استرس شغلی منجر به کاهش خلاقیت، ناخشنودی شغلی، احساس بی کفایتی، افسردگی و کاهش کیفیت مراقبت های پرستاری می شود هدف از این مطالعه ارزیابی استرس شغلی در میان پرستاران  بخش اورژانس بیمارستانهای گلستان و امام خمینی اهواز بود. روش بررسی:این مطالعه توصیفی مقطعی بر روی 55 پرستار با استفاده از پرسش­نامه(expanded nursing stress scale)ENSS  انجام گرفت. داده­ها با روش­های  آمار توصیفی و آزمون مجذور کای و با نرم افزار SPSS ورژن 13 آنالیز شدند. سطح معناداری 05/0 در نظر گرفته شد. یافته­ها: 46 نفر از شرکت کنندگان در این مطالعه زن و 9 نفر مرد بودند. میانگین و انحراف معیار سن شرکت کنندگان 91562/0±886/31 سال بود. هیچ ارتباط معنی­داری بین استرس شغلی و جنس و همچنین استرس شغلی و وضعیت تاهل یافت نشد، اما بین استرس شغلی و سن رابطه­ی معنی­داری وجود داشت. مهمترین عوامل ایجاد استرس شغلی در پرستاران به ترتیب بیماران و خانواده­های آنها، حجم کار و عدم اطمینان در مورد درمان­ها (به ترتیب 30/2 ، 25/2 و21/2) می­باشند. نتیجه­گیری: با توجه به یافته­های پژوهش توجه به عوامل استرس­زای بیماران و خانواده های آنها، حجم کارو عدم اطمینان در مورد درمان­ها به عنوان مهمترین فاکتورهای استرس زا در پرستاران ضروری می­باشد. سن به عنوان فاکتور مهمی در سطح استرس شغلی پرستاران اورژانس مطرح است.